Ogół ludzi wrażliwy jest jedynie na kilka namiętności, w których trawi się ich życie i do których sprowadza się cała ich istota. Odejmijcie ...
Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Antoine François Prévost d'Exiles
Źródło: http://upload.wikimedia.org
1
6,3/10
Urodzony: 01.04.1697Zmarły: 25.11.1763
Francuski pisarz i nowelista. Prekursor romantyzmu w literaturze francuskiej. Znany zwłaszcza z powieści Historia kawalera des Grieux i Manon Lescaut.
Urodził się w rodzinie prawnika Lievina Prévosta. Zdobył wykształcenie w jezuickiej szkole w Hedin, a w roku 1713 został przyjęty do jezuickiego nowicjatu w Paryżu. W roku 1716 wystąpił z zakonu i zaciągnął się do armii. W roku 1719 powrócił jednak i wstąpił do zakonu benedyktynów, a w roku 1726 przyjął święcenia kapłańskie. Jednakże jego niespokojny duch spowodował, że uciekł z klasztoru i z obawy przed karą zbiegł w roku 1728 do Londynu. Tam zapoznał się z literaturą angielską. W roku 1729 przeniósł się do Holandii, gdzie w Utrechcie wydał swoją pierwszą nowelę - Le Philosophe anglais, ou Histoire de Monsieur Cleveland, fils naturel de Cromwell, écrite par lui-même, et traduite de l'anglais W latach 1746-1759 wydał 15 tomową Histoire générale des voyages
Zmarł 25 listopada 1763 r. w Chantilly. Podczas spaceru w lesie doznał udaru mózgu spowodowanego tętniakiem.
Urodził się w rodzinie prawnika Lievina Prévosta. Zdobył wykształcenie w jezuickiej szkole w Hedin, a w roku 1713 został przyjęty do jezuickiego nowicjatu w Paryżu. W roku 1716 wystąpił z zakonu i zaciągnął się do armii. W roku 1719 powrócił jednak i wstąpił do zakonu benedyktynów, a w roku 1726 przyjął święcenia kapłańskie. Jednakże jego niespokojny duch spowodował, że uciekł z klasztoru i z obawy przed karą zbiegł w roku 1728 do Londynu. Tam zapoznał się z literaturą angielską. W roku 1729 przeniósł się do Holandii, gdzie w Utrechcie wydał swoją pierwszą nowelę - Le Philosophe anglais, ou Histoire de Monsieur Cleveland, fils naturel de Cromwell, écrite par lui-même, et traduite de l'anglais W latach 1746-1759 wydał 15 tomową Histoire générale des voyages
Zmarł 25 listopada 1763 r. w Chantilly. Podczas spaceru w lesie doznał udaru mózgu spowodowanego tętniakiem.
6,3/10średnia ocena książek autora
486 przeczytało książki autora
256 chce przeczytać książki autora
3fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Historia Manon Lescaut i kawalera des Grieux
Antoine François Prévost d'Exiles
6,3 z 314 ocen
721 czytelników 29 opinii
2003
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
- Zapomnijmy o minionych niedolach, ukochana moja - rzekłem - i zacznijmy żyć szczęśliwsi niż kiedykolwiek. Ostatecznie, miłość jest dobrym ...
- Zapomnijmy o minionych niedolach, ukochana moja - rzekłem - i zacznijmy żyć szczęśliwsi niż kiedykolwiek. Ostatecznie, miłość jest dobrym panem; los nie potrafiłby nam sprawić tyle przykrości, ile ona daje kosztować rozkoszy.
1 osoba to lubiTrzeba obliczać bogactwo wedle możności zaspokajania pragnień.
osób to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Historia Manon Lescaut i kawalera des Grieux Antoine François Prévost d'Exiles
6,3
Recenzja pochodzi z: www.papierowa-komnata.blogspot.com
Czym jest Historia Manon Lescaut i kawalera des Grieux? To przede wszystkim pochwała namiętności; pasji tak wszechpotężnej i nieprzejednanej, że miast uszlachetniać jednostkę, doprowadza do jej stopniowej deprawacji, do upadku w świadomości najokrutniejszego upodlenia.
Kawaler des Grieux to dobry chłopiec, któremu pisana jest przyszłość pod znakiem Krzyża Maltańskiego. Przewrotna fortuna pragnie jednak, by ten czysty młodzieniec spotkał na swojej drodze uroczą Manon – kobietkę próżną i frywolną, której największą przyjemność sprawia zbytek wszelaki. Młodzi zapalają się ku sobie, postanawiają razem zbiec do Paryża i tam wieść życie bez węzła małżeńskiego i – jak się z czasem okazuje – bez jakichkolwiek widoków na szczęście.
Manon nie jest złą osobą. Kocha swego kawalera miłością szczerą i niewinną. Jej problem polega na tym, że nad swojego mężczyznę przedkłada bogactwo, choć sama raczej nie zdaje sobie z tego sprawy. To dla niej młodzieniec ucieka się do przestępstw, byle tylko zapewnić ukochanej upragnione pieniądze. Jej też jest w stanie wybaczać po tysiąckroć wszelkie zdrady i przykrości, jakie zmuszony jest znosić w imię miłości.
Kawaler de Grieux to mężczyzna, jakiego pragnęłaby każda kobieta; Manon to kobieta, o której śni każdy mężczyzna. Fenomen powieści autorstwa księdza Prévost d’Exiles polega na prostocie przekazu, zawdzięczającemu swej nieskomplikowanej strukturze niezwykłą wymowność. Historia Manon Lescaut i kawalera des Grieux to nie powieść o skomplikowanej filozofii życiowej. Jej osią jest najprymitywniejszy z ludzkich popędów: namiętność.
Zarówno Ona, jak i On, są bohaterami tragicznymi. Ona, gdyż bezwiednie prowadzi do swego upadku, pociągając za sobą mężczyznę, którego kocha. On, bo pomimo brutalnego rozeznania w swym katastrofalnym położeniu, nie jest w stanie zrobić niczego, co sprowadziłoby go na drogę honoru. Obje opętani niezwykłym ku sobie afektem, dążą do zakłady ścieżką stromą a krótką.
Historia Manon Lescaut i kawalera des Grieux to powieść krótka i smutna. Daleko jej do głoszenia moralizatorskich frazesów, choć sam autor pisze, iż książka jest przestrogą samą w sobie. Nie brak w niej też postaci nad wyraz honorowych, wśród których prym wiedzie szlachetny Tybercy – przyjaciel des Grieux, który pomimo wielokrotnych dowodów zdrady ze strony swego kompana, bezustannie przychodzi mu z pomocą, służy radą, sakiewką i znajomościami, słowem: wszystkim, co tylko może złożyć w ofierze.
Piękną jest filozofia kawalera des Grieux. Młodzieniec pragnie wierzyć w fakt, jakoby namiętność była usprawiedliwieniem każdego czynu. Odporny na wszelką argumentację, uparcie trwa w urojonych przekonaniach o rozgrzeszającej mocy miłości. Jego wiara, choć cudowna, z daleka aż nadto trąci sofizmatem. Przekonania, nawet jeśli słodkie, niepozbawione są błędów w rozumowaniu. Lecz cóż przeszkadza mu oddawać się iluzji? Czyż nie na tym polega miłość?
Żal mi tego młodzieńca. Żałuję go z pufy w bibliotece, z kanapy, z recenzji. Nie płaczę jednak nad kawalerem, gdy stawiam się na jego miejscu. Des Grieux był szczęśliwy. Wiem, że wbrew przeciwnościom losu, kochanek ten miał wszystko, na czym mu zależało. Miał swoją Manon. Boleć nad tą postacią można tylko wtedy, gdy przyjmuje się rolę obserwatora, gotowego położyć kres fanaberiom próżnej osóbki. Jeśli jednak przybrać postać zakochanego chłopca, czyż można mówić, iż zbywa mu na czymś, skoro ma przy sobie to, co postrzega jako najcenniejszy skarb?
Reasumując, a w efekcie stając nieco w kontrataku do własnych słów; czy Historia Manon Lescaut i kawalera des Grieux opowiada o smutnej miłości? Kochankowie w każdej chwili swojego życia znajdują sposób, by być razem. Ilekroć ich nie rozłączyć, zawsze się odnajdą. Czy Orfeusz nie zrzekłby się swego talentu, by boleć nad jego stratą u boku Eurydyki? Czy Abelard nie oddałby całej swej mądrości, by móc poddawać się fortunie u boku Heloizy? Czy jakikolwiek kochanek, miniony lub współczesny Tristan czy Romeo, nie wolałby raczej znosić najgorszej nędzy, byle tylko mieć sposobność oglądania ukochanej kobiety? Literatura rozłączyła nieprzebraną ilość par, tę jedną zachowała – zali można czynić kapryśnemu losowi wyrzuty, skoro i tak Manon i des Grieux przypadło to, z tęsknoty za czym inni tracili zmysły, a nawet życie?
Historia Manon Lescaut i kawalera des Grieux Antoine François Prévost d'Exiles
6,3
XVIII - wieczny publicysta i pisarz, autor książki, jest dla mnie po trosze bohaterem powieści. Wystarczy prześledzić jego bogatą, awanturniczą biografię, by nabrać podobnego przekonania.
W swej karierze był on bowiem (między innymi): wojskowym, nie pogardził też epizodem duchownym w klasztorze, przytrafiła mu się także wielka szalona miłość, która skłoniła Prévosta do ucieczki z Francji. Później doświadczył pogłębionych studiów filozoficznych, kolejnych awantur, ucieczek poza granice ojczyzny.
Nietuzinkowa postać.
Powieść "Historia Manon..." to (a jakżeby inaczej) historia gwałtownego uczucia i wielkiej namiętności, która połączyła dwoje młodych ludzi, ofiarowując im w zamian dramatyczną i wyboistą wspólną drogę.
Sam Maupassant pisał o głównej bohaterce: "Oto Manon Lescaut, najprawdziwsza kobieta, jaką kiedykolwiek stworzono, naiwnie zepsuta, kochająca, odurzająca, sprytna i niebezpiecznie urocza".
Fatalne w skutkach zauroczenie, jakiemu ulega niedoświadczony, szczery i naiwny kawaler des Grieux. Podążając za zepsutą, ale też pogubioną ukochaną, którą w dzisiejszych czasach nazwano by bardzo niepochlebnymi słowami, staje się ofiarą własnej nieostrożności i łatwowierności.
Pragnący jedynie szczęścia u boku ukochanej raz po raz przeżywa przez nią kolejne rozczarowania.
Łasa na wygodne, dostatnie życie dziewczyna, co i rusz znajduje chętnego na spełnianie kolejnych jej zachcianek sponsora.
Zdesperowany, obłąkany w swym uczuciu chłopak, szuka pociechy w studiach, później nawet w klasztorze. Na nic jednak jego wysiłki, fatalne uczucie jest silniejsze niż rozsądek. Wraca do Manion, skazując się tym samym na cierpienie i wieczne rozterki.
Finał opowiadany przez kawalera des Grieux jest dlań swego rodzaju oczyszczeniem. Ta spowiedź jasno pokazuje jak silne i namiętne było to uczucie - przynajmniej ze strony kawalera.
Czytają tę awanturniczą powieść dziś, można odnieść wrażenie, że jest ona dość naiwna, mało wiarygodna. Jednak sam styl i konwencja są warte uwagi, choćby ze względów poznawczych.
Prawdziwą, a dla mnie największą wartością jest tłumaczenie niezrównanego, genialnego po wielokroć Boya. Jego sprawność językowa, stylistyczna, a także lekkość i biegłość lingwistyczna są dla czytelnika wielką ucztą duchową.
Choćby dla Tadeusza Boya Żeleńskiego warto sięgnąć po tę książkę.
buchbuchbicher.blogspot.com